Montenegro
2 mei 2015 - Podgorica, Montenegro
We zijn 3 nachten in Zaostrog gebleven, waarvan 1 nacht met een storm die ze daar bora noemen( zeer harde wind die vanuit de bergen door het dal komt), nou wij noemen dat gewoon code oranje. De camper had het zwaar, piepen, kraken, schudden, gelukkig hadden wij samen heel wat gewicht te verdelen, dat heeft ons op de grond gehouden....en de volgende dag, gewoon weer stralend weer..
Het klooster zijn we niet ingekomen, ondanks de openingstijden op de deur, nog geprobeerd bij volgens mij een non, volgens iet een pater die in de tuin was, maar nee
En toen werd Bep ook nog aangevallen door een kl..hond, een kroatieshe herder en heeft een fikse beet in haar rug opgelopen en iet in haar vinger, wat een toestand. ..Reiki. .....
Vrijdag 1 mei vertrokken, zo'n 100 km gereden, waarvan 15 minuten door Bosnië, heel raar, voor het eerst deze reis onze papieren laten zien en dan ben je weer in Kroatië. Een camping gevonden 14 km voor Dubrovnik.
Allemaal bedankt voor jullie adviezen en het meedenken, we gaan om Albanië heen. Zaterdag vertrokken, 193 km gereden en uitgekomen in Podgorica, Montenegro. Weer een weg daar bergen en dalen, dit keer zo hoog dat we letterlijk en figuurlijk in de wolken waren.....
En twee uur in de file voor de grensovergang van Kroatië naar Montenegro,vriendelijk lachen, zonnebrillen af, open gezicht, gedag zeggen in de eigen taal, en ja hoor we mochten door, vergaten we onze paspoorten. ...Zelfs de douanier kon er om lachen.
Aan het einde van de dag geen camping te vinden, we kwamen terecht bij een hostel voor bikers. Geen biker te zien, maar we kunnen hier wel staan voor 1 nacht. Het meisje wat er was sprak geen woord Engels, dus met de vertaaldiensten op de computer aan de slag. Ze had nog nooit van Nederland gehoord.
Tot zo ver, benieuwd wat de dag van morgen gaat brengen....
En lieve allemaal, ff als afsluiter
Die walrus was gewoon een boei.......wel een boei met snorharen...
Het klooster zijn we niet ingekomen, ondanks de openingstijden op de deur, nog geprobeerd bij volgens mij een non, volgens iet een pater die in de tuin was, maar nee
En toen werd Bep ook nog aangevallen door een kl..hond, een kroatieshe herder en heeft een fikse beet in haar rug opgelopen en iet in haar vinger, wat een toestand. ..Reiki. .....
Vrijdag 1 mei vertrokken, zo'n 100 km gereden, waarvan 15 minuten door Bosnië, heel raar, voor het eerst deze reis onze papieren laten zien en dan ben je weer in Kroatië. Een camping gevonden 14 km voor Dubrovnik.
Allemaal bedankt voor jullie adviezen en het meedenken, we gaan om Albanië heen. Zaterdag vertrokken, 193 km gereden en uitgekomen in Podgorica, Montenegro. Weer een weg daar bergen en dalen, dit keer zo hoog dat we letterlijk en figuurlijk in de wolken waren.....
En twee uur in de file voor de grensovergang van Kroatië naar Montenegro,vriendelijk lachen, zonnebrillen af, open gezicht, gedag zeggen in de eigen taal, en ja hoor we mochten door, vergaten we onze paspoorten. ...Zelfs de douanier kon er om lachen.
Aan het einde van de dag geen camping te vinden, we kwamen terecht bij een hostel voor bikers. Geen biker te zien, maar we kunnen hier wel staan voor 1 nacht. Het meisje wat er was sprak geen woord Engels, dus met de vertaaldiensten op de computer aan de slag. Ze had nog nooit van Nederland gehoord.
Tot zo ver, benieuwd wat de dag van morgen gaat brengen....
En lieve allemaal, ff als afsluiter
Die walrus was gewoon een boei.......wel een boei met snorharen...
Wat is het toch genieten om jullie reiservaringen te lezen. We hebben weer heerlijk gelachen om jullie relaas. ]En wat een mooie foto's. Ben blij dat je Iet en Beppie hebt kunnen helpen met Reiki. Geniet maar volop van dit goeie leven en al het moois. Liefs, Theo en Hennie
Jullie reis is een weerspiegeling van het leven zo lees ik, gaat ook over bergen en door dalen. En oh, wat is het soms fijn om even in de wolken te kunnen zijn. Door het vergeten van jullie paspoorten was je even je eigen identiteit kwijt, beviel dat ? Bijna waren jullie je gezicht ook kwijt want hoe je dat doet, een open gezicht lijkt me wel eng hoor, vind je het gek dat jullie door mochten.
Oh ja, als afsluiter:
Een boei met snorharen bestaat niet, dat heet in het Hollands een zeemijn. Klein verschil, maar niks aan de hand, je merkt het verschil pas als je hem aanraakt.
Veel plezier.
Hebben jullie al kramp van het lief lachen?
Kus op jullie billekes!