Italië

Ja, hier zijn we weer......
En even voor de duidelijkheid, onze camper heeft geen airco....
Omdat we het zo verschrikkelijk warm hadden, dachten we, wat er ook gebeurt, we moeten naar water.....natuurlijk gedacht aan Gravedona ( voor de niet wetende, jeugdsentiment van de familie Klein, laat het woord niet vallen, want dan ben je een week verder...)
Maar de camping waar ze altijd heen gingen is er niet meer, en de andere zijn niet leuk, zegt Iet. Dus wat anders opgezocht, wij dachten dat we naar het pianomeer gingen, Anita ( tomtom) ingesteld, 1/2 8 gaan rijden om de ergste warmte voor te zijn, 287 km gereden, kwamen aan op een camping aan Lago Maggiore. Prachtig, aan het water, zo mooi..............waar je dus niet in kan zwemmen, omdat er blauwalg in zit. Getverdemme......Ook zo naar voor Bep, die kan ook het water niet in, en dit bij 37 graden in de schaduw.....we koelen haar steeds met een koude doek die we in de koelkast leggen o.k. we weten dat jullie dit weekend de 42 graden gaan halen, maar waarschijnlijk met airco of met een ventilator in de buurt. Heb wel te doen met degene die moeten werken....
Het slapen valt dan ook niet mee, ook al staan we onder de bomen, de temperatuur in de camper daalt amper. Het is bv nu 23 uur, en altijd nog 29 graden...en buiten kan je niet zitten, vanwege de muggen.....
Dit is niet wat we zoeken, we willen aan zee....en voorlopig niet zo ver meer rijden,en na 3 maanden veel avontuur, gewoon weten waar we aan toe zijn, dus na lang beraad hebben we besloten richting Nederland te gaan, want zoals jullie weten zijn wij dol op de Nederlandse kust.
En als we onderweg iets tegen komen waar het fijn is blijven we staan, we hebben immers geen haast.....
Vertrokken naar Zwitserland, ik persoonlijk ben blij dat we Italië uit zijn, vond het daar niet fijn, sorry voor alle italiofielen onder jullie.Om 1/2 8 gaan rijden, vanwege de warmte, ondanks Anita zijn we verkeerd gereden, om na 3 1/2 uur rijden niet verder te zijn gekomen als Bellinzona, normaal 67 km en wij hebben 167 km gereden, wat een domme blonde actie van ons.....
Toen we bijna bij de camping waren, zagen we een bord dat de weg niet breder was dan 2 meter, de camper is 2.20, dus dat gaan we niet proberen. Gelukkig was daar waar we stopte, ook een camping. Een gezellige tokkie camping, en gelijk de duurste de we tot nu toe ooit gehad hebben. Maar we hadden de afspraak gemaakt, we rijden niet langer dan 11 uur s' ochtends, in een camper zonder airco is dat echt de max....
Jullie begrijpen dat de stemming, ondanks de hitte/ dankzij de hitte, ver onder 0 was. ...Iet wilde dezelfde nacht in 1 ruk door naar Nederland rijden, die had het helemaal gehad. Maar Iet was helemaal niet lekker en moe, ze had slecht geslapen, die ging naar bed met Beppie, en ik met een boek naar het zwembad. En, ja minder voor Bep, maar daar was de regen en de omweer, dat is genieten zeg.....Alle ramen zover mogelijk open, met touwen, stokken, wasknijpers ( de drangers die dat normaal doen, zijn allemaal stuk) en dit gaat prima...we worden zo handig.....ducktape is ook onmisbaar. ......
Aardige vrouw op de camping, zij heeft nog een tol vignet voor ons geregeld, hopelijk zijn we niet al geflitst.
Die nacht heerlijk geslapen, alle3, maar de wekker ging om 1/2 6, vroeg rijden om zo ver mogelijk te komen. Zwitserland door, zo mooi, en wat een tunnels.....ontelbaar......toen gingen we de snelweg af, bochie om, en was daar de grensovergang naar Oostenrijk, onbemand...dat is voor ons ieder keer weer een verrassing. ... Daar moesten we een stukkie doorheen om in Zuid Duitsland te komen( zonder Oostenrijks tolvignet) Om op de camping in Isny am Allgau te komen ( wederom voor de familie Klein bekend terrein, denk aan de familie Fick (eik)
Een zeer rustige camping aan een natuurlijke vijver,met water uit de bergen, midden in het bos en op loopafstand van de stad Isny. Helemaal topppie. En eindelijk weer eens Internet.
Mooie plek onder de bomen met uitzicht op de vijver, en toen ik aan de latte machiato zat met een punt panna cotta taart, kwamen bij mij de tranen, de ontlading van de afgelopen dagen.
En geskypd met Theo en Hennie, die weer veilig thuis zijn, daar maakte ik me ook zorgen om, maar nu bleek dat ze de telefoon helemaal uit hadden gezet en de puc code waren vergeten..... Welkom thuis!!!!!!
Nou, hier blijven we wel een poosje staan, dag allemaal.