weer onderweg....
29 mei 2015 - Plaka, Griekenland
Jaaaa, we hebben dolfijnen gezien, met de legerverrekijker van Pa Klein, 4 tegelijk.....het was te ver weg om foto's te nemen, helaas... Iet is weer opgeknapt, haar motto "one ouzo a day keeps the dokter away" werkt!
We hebben zoooooo genoten op dit plekkie aan de zee, maar er kwam slecht weer aan en we willen nog meer zien van Griekenland, dus met pijn in het hart afscheid genomen.
Woensdag gaan rijden, eerst lekker over de snelweg, zo rustig, je moet dan wel tol betalen, maar omdat er gewaarschuwd was voor het weer, code oranje, vonden we dat niet erg, 217 km gereden en ja hoor, het laatste stuk door de bergen, op zo'n 2000 meter hoog,op de tonen van "ain't no mountain high enough, ain't no valley low enough" van Marvin Gaye en Tammi Terrell, de camper had het zwaar, af en toe moeten stoppen omdat de moter erg warm werd en er een rood lampje ging branden....Terecht gekomen op een camping aan de golf van Korintie, maar voor 1 nacht, want we willen verder en de camping was ook niet je van jottum.
Wat wel raar is, dat je vaak mensen tegen komt die je al eerder op campings hebt gezien (al dan niet gewenst) Zelfs van campings uit Kroatië. En dat was op deze camping heel erg, 8 stelletjes,Iet herkent de camper/nummerborden/honden en ik de mensen.
Wat wij ook vreemd vinden, is dat zoveel camperaars altijd maar aan het poetsen/wassen/vegen zijn, dan loop je erlangs en schijnen de velgen je tegemoet, wij hebben dezelfde weg gereden, nou, je wil ze niet zien, "deze campergenen zijn ons vreemd"
En, alle camperaars zwaaien naar elkaar onderweg, alleen wij hebben het niet altijd door en zwaaien ook naar witte bestelauto's
Donderdagochtend vertrokken.. blijkt code oranje in Griekenland wel serieus te zijn... Wij vol goede moed op pad, leuk, langs een skioord waar ze bontjassen en bontmutsen verkochten.. 1600 meter hoog..en dan in noodweer weer naar beneden..wegen veranderden in riviertjes met hellingen van 10%, never a doll moment..maar, inmiddels is Iet niet meer voor een gat te vangen..Iets lastiger was het om achteruit een helling op te rijden omdat onze Anita (de muts) tomtom dus, ons echt de verkeerde straat rechts stuurde.. best mooi hoor, die grotwoningen, maar niet echt de bedoeling...
Wat krijg je bij rivieren, schildpadden op de weg, dat is toch anders als al die koeien en geiten die we gewend zijn. Toen gingen we tanken, Iet dacht wat blijft Karin toch lang weg, was het een echte griekse adonis die koffie voor haar wou zetten, maar die haar ook op de computer foto's liet zien, dat de dag ervoor sneeuw lag en aan mij ging uitleggen wat sneeuw was, " its rain that comes from heaven and changes in ice" Ik keek 'm in zijn donkere ogen en zei, Hè hello, i am from Holland....
Maar vergis jullie niet in Iet, die heeft enorm veel bewonderaars, zo'n blonde stoot achter het stuur, die dan voordat ze gaat rijden eerst even lippenstift op doet....Nou, er vallen monden open......
Wat wel erg is, dat onderweg zoveel bedrijven leeg staan, winkels, benzinepompen, garages etc. Ze staan allemaal te koop of te verpauperen.Triest gezicht. En zo droog hier, ondanks alle regen, staan alle rivierbeddingen droog, en als je op gras loopt, knispert het helemaal, zo droog. Je snapt wel waar die grote branden vandaan komen, 1 vonkje en......
Maar na 209 km gearriveerd in Peloponnesos, hier wilde we heel graag heen. De camping waar we terecht kwamen was zo, zo, maar was toch maar voor 1 nacht.Maar toen, s' morgens bij het weg gaan, liepen we helemaal vast....we konden niet meer vooruit of achteruit. En daar kwamen de hulptroepen, planken onder het wiel, en met z'n allen duwen tegen de camper, zie foto's
En gaan met die banaan, we zijn eerst naar Nafplio gereden, een stad, wilde zo graag eens winkelen, maar eigenlijk vonden we het veel te druk. En wat dacht je wat, lopen we daar, wordt er getoeterd, wij kennen daar niemand....., zijn het Sonja en Theo, buren waar we 5 dagen naast hebben gestaan, ook op weg naar Plaka,wat ons voorlopige einddoel is.
Daar gekomen rijdend langs een prachtige kust route, in totaal 141 km gereden.Hier gaan we uitrusten, zijn weer hartstikke moe van al het reizen. Bep komt ook weer bij, ze was gewoon niet happy, wij denken omdat we bij dat lekkere plekkie zijn weggegaan.
Dit is een dorpje a la Shirley Valentine, groot prachtig strand, kleine restaurantjes aan het water, en terwijl wij daar liepen, kregen we van een mevrouw van een restaurant een hele tas met sinaasappels, tomaten, komkommers en courgettes, als welkom...
Ze hoopt natuurlijk dat wij dan bij haar komen eten, en dat gaan we ook zeker doen, maar niet vandaag, we gaan nu slapen...
Welterusten.....
We hebben zoooooo genoten op dit plekkie aan de zee, maar er kwam slecht weer aan en we willen nog meer zien van Griekenland, dus met pijn in het hart afscheid genomen.
Woensdag gaan rijden, eerst lekker over de snelweg, zo rustig, je moet dan wel tol betalen, maar omdat er gewaarschuwd was voor het weer, code oranje, vonden we dat niet erg, 217 km gereden en ja hoor, het laatste stuk door de bergen, op zo'n 2000 meter hoog,op de tonen van "ain't no mountain high enough, ain't no valley low enough" van Marvin Gaye en Tammi Terrell, de camper had het zwaar, af en toe moeten stoppen omdat de moter erg warm werd en er een rood lampje ging branden....Terecht gekomen op een camping aan de golf van Korintie, maar voor 1 nacht, want we willen verder en de camping was ook niet je van jottum.
Wat wel raar is, dat je vaak mensen tegen komt die je al eerder op campings hebt gezien (al dan niet gewenst) Zelfs van campings uit Kroatië. En dat was op deze camping heel erg, 8 stelletjes,Iet herkent de camper/nummerborden/honden en ik de mensen.
Wat wij ook vreemd vinden, is dat zoveel camperaars altijd maar aan het poetsen/wassen/vegen zijn, dan loop je erlangs en schijnen de velgen je tegemoet, wij hebben dezelfde weg gereden, nou, je wil ze niet zien, "deze campergenen zijn ons vreemd"
En, alle camperaars zwaaien naar elkaar onderweg, alleen wij hebben het niet altijd door en zwaaien ook naar witte bestelauto's
Donderdagochtend vertrokken.. blijkt code oranje in Griekenland wel serieus te zijn... Wij vol goede moed op pad, leuk, langs een skioord waar ze bontjassen en bontmutsen verkochten.. 1600 meter hoog..en dan in noodweer weer naar beneden..wegen veranderden in riviertjes met hellingen van 10%, never a doll moment..maar, inmiddels is Iet niet meer voor een gat te vangen..Iets lastiger was het om achteruit een helling op te rijden omdat onze Anita (de muts) tomtom dus, ons echt de verkeerde straat rechts stuurde.. best mooi hoor, die grotwoningen, maar niet echt de bedoeling...
Wat krijg je bij rivieren, schildpadden op de weg, dat is toch anders als al die koeien en geiten die we gewend zijn. Toen gingen we tanken, Iet dacht wat blijft Karin toch lang weg, was het een echte griekse adonis die koffie voor haar wou zetten, maar die haar ook op de computer foto's liet zien, dat de dag ervoor sneeuw lag en aan mij ging uitleggen wat sneeuw was, " its rain that comes from heaven and changes in ice" Ik keek 'm in zijn donkere ogen en zei, Hè hello, i am from Holland....
Maar vergis jullie niet in Iet, die heeft enorm veel bewonderaars, zo'n blonde stoot achter het stuur, die dan voordat ze gaat rijden eerst even lippenstift op doet....Nou, er vallen monden open......
Wat wel erg is, dat onderweg zoveel bedrijven leeg staan, winkels, benzinepompen, garages etc. Ze staan allemaal te koop of te verpauperen.Triest gezicht. En zo droog hier, ondanks alle regen, staan alle rivierbeddingen droog, en als je op gras loopt, knispert het helemaal, zo droog. Je snapt wel waar die grote branden vandaan komen, 1 vonkje en......
Maar na 209 km gearriveerd in Peloponnesos, hier wilde we heel graag heen. De camping waar we terecht kwamen was zo, zo, maar was toch maar voor 1 nacht.Maar toen, s' morgens bij het weg gaan, liepen we helemaal vast....we konden niet meer vooruit of achteruit. En daar kwamen de hulptroepen, planken onder het wiel, en met z'n allen duwen tegen de camper, zie foto's
En gaan met die banaan, we zijn eerst naar Nafplio gereden, een stad, wilde zo graag eens winkelen, maar eigenlijk vonden we het veel te druk. En wat dacht je wat, lopen we daar, wordt er getoeterd, wij kennen daar niemand....., zijn het Sonja en Theo, buren waar we 5 dagen naast hebben gestaan, ook op weg naar Plaka,wat ons voorlopige einddoel is.
Daar gekomen rijdend langs een prachtige kust route, in totaal 141 km gereden.Hier gaan we uitrusten, zijn weer hartstikke moe van al het reizen. Bep komt ook weer bij, ze was gewoon niet happy, wij denken omdat we bij dat lekkere plekkie zijn weggegaan.
Dit is een dorpje a la Shirley Valentine, groot prachtig strand, kleine restaurantjes aan het water, en terwijl wij daar liepen, kregen we van een mevrouw van een restaurant een hele tas met sinaasappels, tomaten, komkommers en courgettes, als welkom...
Ze hoopt natuurlijk dat wij dan bij haar komen eten, en dat gaan we ook zeker doen, maar niet vandaag, we gaan nu slapen...
Welterusten.....
Wat een mooi verslag!! Je kan dit later wel gaan uitgeven. Je hebt echt schrijftalent. Het is of we er bij zijn. Wat een stoere reis ook weer Ietje. En dan al die grote knappe Griekse goden. Jullie halen je hart wel op. Bedankt dat wij zo mee kunnen genieten en Theo en ik zitten zeker en vast elke keer te schateren van het lachen.
Fijn dat je je weer beter voelt Ietje. Ik zou maar een flinke voorraad ..ouzo inslaan voor thuis. Is meteen goed voor de Griekse economie. Ga maar lekker door met genieten en knuffel Beppie van me. xxx Theo en Hennie
Die lippenstift ken ik, kun je oud mee worden!
Veel plezier verder en rustig aan met rijden...
Wat een prachtig verhaal heb je er weer van gemaakt ! Heerlijk gelezen en door de combinatie van jouw stijl van schrijven en mijn beelddenken heb ik uiteindelijk de gordijnen dichtgetrokken, een beker popcorn er bijgenomen en het verslag nogmaals gelezen. Alsof ik in Tuschinski gezeten naar een film zat te kijken.
Weer veel meegemaakt, schildpadden op de weg, nou dat duurt wel even voordat je jullie weg konden vervolgen. Want eer die hun eigen verhuis naar de andere kant van de weg hebben verplaatst kan je wel even koffie zetten.
Fijn dat Ietje weer opgeknapt is, ja drank kan ook een heilzame werking hebben. Denk maar eens aan pleegzuster bloedwijn, om maar wat te noemen.
Ik lees ook dat jullie telkenmale dezelfde mensen tegenkomen, ik vraag me toch even af, het is toch niet zo dat jullie door een, wat ik zo begrijp, op z'n tijd haperende Anita rondjes rijden en telkens weer op dezelfde plek aankomen ? Ik bedenk me dat zo omdat jullie wellicht door al die adonissen een beetje van het pad afraken.
Ik heb grote waardering voor de stuurvrouwkunsten van Iet, wordt daar lyrisch van en dus;
Geen berg te hoog,
Geen dal te diep,
Of de zon nu brandt of dat het pijpenstelen giet,
Jullie camper komt er, dat is geen probleem voor Iet.
Jullie camper en jullie met z'n drieën zijn inmiddels een twee-eenheid geworden, afstanden maken niet meer uit, de tijd is geen probleem, genieten blijft het devies.
Nu zon- en Griekse adonissen minnende dames en jullie trouwe viervoeter en volgelinge Bep, een heel goed verblijf op dit nieuwe station en een continuering van jullie plezier.
Groeten, dikke kussen voor jullie en een aai over de bol van Bep.
Frank.